Wednesday, January 17, 2007

Pana-panahon

Mapaglaro talaga ang pagkakataon ‘no?

Madalas naiisip ko, bakit ba naman kasi hindi pa kayo maghiwalay, hindi yung magkarelasyon nga kayo pero hindi naman nag-wo-work out. Tuwing dinadalaw mo kasi ako, parati ka na lang may kwentong hinanakit dyan sa jowa mo. Maglilitanya ka ng mga sama ng loob mo. Pero kakabigan mo rin ng mga personality disorders mong madalas sanhi ng mga di niyo pagkakasunduan.

Kapag hindi ka na lumalago sa isang relasyon, ano pa nga ba ang dahilan para patuloy na kumapit? Yung pag-ibig? Pag-ibig na nagpapabansot sa’yo at pumipigil sa iyong paglaki? Pag-ibig na hanggang sa ngayon di mo nauunawaan? Bakit ba hindi mo palayain ang sarili mo? Bakit hindi mo rin siya palayain?

Hindi ako sa napapagod sa pakikinig sa’yo. Naiisip ko lang kasi, iniyakan kita noon. Umiiyak ka dahil sa kanya ngayon. Masyadong sensitibo ang damdamin mo. Pero alam mo para sa akin, isa ka pa ring manhid.

Saturday, January 13, 2007

Hold On




sa tuwing makulimlim ang langit at masama ang panahon; 
sa tuwing malamig ang hangin at mahapdi ang dampi sa iyong balat; 
sa tuwing tinutuos ka ng sarili mo… 
luluwag ang pagkahawak. 
rurupok ang kapitan. 
susubukin ang iyong lakas. 
walang masama kung magiging mahina. 
lumuha ka kung kailangan… 
lumuha ka kung nararapat… Kapit lang. 
Mahaba pa ang biyahe!